ΜΟΝΟΛΟΓΙΕΣ

Σαν την μικρή αδιάφορη καρφίτσα μου που ξέχασα στα ρούχα, άφησες σημάδι αόρατα παρόν.Όπως μπλέκουν οι υφάνσεις, τρύπα αμυδρώς μεγαλύτερη θα δεις που σε αφορά, στο μαύρο μου το ρούχο.

Σαν την νοσταλγία μου για σένα που δεν μπορώ σε κανένα να εξηγήσω, έμεινες ως ανείπωτες λέξεις . Όπως τα λευκά λόγια αναζητώ που θα με πείσουν να σε σβήσω από του μαυροπίνακα τον τοίχο, ξεφυσώ.

Σαν πέφτει η λευκή σκόνη στο μαύρο, τα δάχτυλα τραχιά νιώθω για οτιδήποτε άλλο απαλό αγγίξουν.Όπως το δάκρυ το λυτρωτικό που κυλά ακόμα ζεστό στο πρόσωπο μου, τα χείλη χαλαρώνω.

Σαν την ένταση που συγκρατούσα καιρό στο κάτω μου το χείλος, ήρθες να με υγράνεις. Όπως τη γεύση σου αφήνεις, σώμα και όποιες αντιστάσεις διαλύονται με μία σου μόνο ανάμνηση.

Σαν μία μικρή αδιάφορη καρφίτσα.

Μ.Κ.