ΜΟΝΟΛΟΓΙΕΣ

Το θύμα και ο θύτης στήσανε πλεκτάνη.
Ένοχος και αθώος φίλοι και εραστές.
Κορμιά δύο, εγκληματώντας, ικανοποιούν την ίδια ανάγκη.
Γελούν, μιλούν και σχεδιάζουν εκ νέου την απάτη.

Η στιγμή θα χάσει αν το μυαλό μιλήσει.
Ο πόθος συνεργάτης, η έλξη αδρεναλίνη.
Καταπέλτης το φιλί, κραυγαλέα η ηδονή.
Ένοχη παραδοχή η μεταξύ τους συνεργεία.

Το γράμμα του νόμου τώρα, το έχουν πια ξεχάσει.
Παραδομένοι στα κάγκελα της σάρκας,αδυνατούν να αρνηθούν αυτή την αμαρτία.
Δικασμένοι απ’ τα φιλιά, αιχμάλωτοι του πόθου.

Ποιος είναι αυτός που θα σπεύσει να τους κρίνει;
Εύκολη λύση το κατηγορώ, γι’ αυτούς που δεν χορεύουν.
Βήμα το βήμα μπρος η αμαρτία. Ποιος ο θύτης; Ποιος το θύμα;
Ένοχος και αθώος φίλοι και εραστές.

Μ.Κ.

Μετά την δύση έρχεται η ανατολή. Να το θυμάσαι αυτό όταν σκοτεινιάζεις. Να το θυμάσαι γιατί το πιο μακρινό φως λάμπει πάντα μέσα στο σκοτάδι. Και αν το ταξίδι σε τρομάξει, μην κλείσεις τα μάτια. Δεν θέλεις να το χάσεις. Το παρθένο αυτό φως  της πρώτης ηλιαχτίδας. Λάμψη αστραπή που θα φτάσει στα μάτια σου, σαν ανατείλει ο ήλιος.

Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει; Έρεβος και φως αιώνιοι εχθροί. Μα μη λυπάσαι γι’ αυτούς, σαν σμίξουν γεμίζουν χιλιάδες χρώματα τον ουρανό σου. Δεν θα μετανιώσεις αν κρυφοκοιτάξεις. Σκέψου τι ανατριχίλα για τα μάτια και το σώμα, η δική τους ένωση.

[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=WbN0nX61rIs[/embedyt]

Μετά την ανατολή έρχεται η δύση. Να το θυμάσαι αυτό όταν κοιτάς κατάματα τον ήλιο. Να το θυμάσαι γιατί το σκοτάδι απορροφά τα πάντα μέσα του. Και αν τα μάτια σου σε πόνεσαν, άσε τα δάκρυα σου. Δεν θέλεις να τα πνίξεις. Τα δάκρυα αυτά δεν θα τα δει κανείς. Την ψυχή σου μόνο θα ποτίσουν, λίπασμα για την καρδιά πως θα ανθίσει πάλι.

Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει; Έρεβος και φως αιώνιοι εχθροί. Πληγές ανοιχτές στου ουρανού τον καμβά. Πόσο τέλεια έχουν ζωγραφίσει. Χρώματα χιλιάδες, ιστορίες άπειρες. Κάπου εκεί και εσύ κάπου εκεί και εγώ. Σκέψου τι ωραία που θα ήταν να ζούσαμε ακόμα αυτή την ανατριχίλα, τη δική μας ένωση.

M.K.