ΜΟΝΟΛΟΓΙΕΣ

Άλλο αγάπη και άλλο σεξ. Οι άντρες λένε πως τα ξεχωρίζουν ενώ οι γυναίκες λίγο πιο δύσκολα. Δεν μπορώ με βεβαιότητα να απαντήσω τι είναι αυτό που ζητάμε ως όντα περισσότερο, αλλά σίγουρα η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Τι και αν προερχόμαστε από διαφορετικούς πλανήτες, στα ερωτικά μας τα κάνουμε και οι δύο σκατά στα μούτρα μας.

Τον τελευταίο καιρό παρατηρώ στις παρέες μου και γενικότερα στους γύρω μου το φαινόμενο των εκπτώσεων τόσο στα συναισθήματα όσο και στο σεξ. Από τη μία έχουμε περιπτώσεις των «σχεσάκιδων» – οι οποίοι κατά τη γνώμη μου είναι το σιγανό ποταμάκι όπου όπου ποταμάκι βάλε κέρατο- και από την άλλη έχουμε τους «να περνάμε καλά και χωρίς δεσμεύσεις». Τελικά με όλα αυτά κάνουμε καθόλου καλό σεξ ή το έχουμε χάσει τελείως; Δεν λέω υπάρχουν και αυτοί που περνάνε καλά και είναι ερωτευμένοι. Ευτυχώς ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει. Απορώ όμως πως γίνεται στην εποχή μας που πλέον –υποτίθεται- τα πέπλα της υποκρισίας και των ταμπού πέφτουν ένα ένα, οι περισσότεροι είτε να μην απολαμβάνουν τις χαρές της ηδονής είτε να αρκούνται σε sexbuddies. Μήπως και λέω μήπως ήρθε το τέλος των σχέσεων όπως τις ξέραμε;

Και γιατί τότε ακούω κόσμο να λέει ατάκες του style «βαρέθηκα να είμαι μόνος;» αλλά και «θέλω να βρω κάποιον». Αφού θέλουμε να αγαπηθούμε γιατί δεν αγαπιόμαστε ρε παιδιά; Θα μου πείτε μάλλον πιο συχνές είναι άλλες ατάκες όπως «θέλω κάτι χαλαρό», «δεν θέλω δεσμεύσεις» κλπ. Όλα αυτά  όμως θα μπορούσε να είναι άκρως γενικά και χωρίς νόημα… έλα μου όμως που κατά βάση όλοι αποζητούμε τρυφερότητα και αγάπη. Ναι ναι ακόμα και οι σκληροτράχηλοι και χοντρόπετσοι μαλάκες που μπλέκουμε κατά καιρούς. Ναι καλέ αυτοί που σου λένε πράγματα που ακούγονται κάτι μεταξύ «θα ζήσω ελεύθερο πουλί και όχι κορόιδο στο κλουβί» και πάει λέγοντας. Αυτοί που δυσκολεύονται να μείνουν πιστοί ακόμα και στο σκύλο τους.

Βέβαια μην με παρεξηγείτε το να μένεις πιστός σε μία σχέση, θέλει κόπο που καμία φορά δεν αξίζει κιόλας. Γιατί η απιστία ρέει μέσα στο ανθρώπινο dna εξού και ο λόγος που μας φαίνονται πιο κοντές οι πόρτες καμία φορά. Διότι το κέρατο πολλοί εμίσησαν την απιστία ουδείς. Η αλήθεια είναι πως η φύση δεν μας γέννησε πιστούς …ο λόγος; Μα φυσικά αυτή η ριμάδα διαιώνιση του είδους… τι άλλο; Σου λέει ο πολλαπλασιασμός της κοινωνίας και κατά συνέπεια των μελών της είναι το Α και το Ω. Χμ πολύυυ ενδιαφέρον και τότε γιατί γκρινιάζουμε και απαιτούμε αποκλειστικότητες; Σου λέει πάλι κοινωνικοί είναι οι λόγοι …για να μην χάνει το παιδί τη μάνα και βασικά να καπαρώνουν οι πατριάρχες αυτού του κόσμου τις γυναίκες τους. Μάλιστα, άρα να υποθέσουμε ότι όλα έγιναν για σκοπιμότητες … για ένα status-quo; Και ο έρωτας;

[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=17ozSeGw-fY[/embedyt]

Μετά από αποτυχία ετών στο συγκεκριμένο ζήτημα, δεν αποθαρρύνομαι και μάλιστα σας λέω ότι σε πείσμα και του μεγαλύτερου κεράτου και δύσπιστου… ω ναι υπάρχει. Γιατί μπορεί η φύση να εξηγεί τα πιο πρωτόγονα ένστικτα μας -βλέπε πολλαπλοί εραστές-, εξηγεί όμως και την εξέλιξη μας ως είδος. Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ζώον, αλλά ένα έντονα υπαρξιακά σκεπτόμενο ον. Και ως τέτοιο ον είναι ικανό να αναπτύσσει συναισθήματα πολυπλοκότερα και πιο ακατανόητα από το just-sex, όπως είναι ο έρωτας και η αγάπη. Δύο φύσεις αλληλοσυγκρουόμενες αλλά και αλληλένδετες.

Και για  να επιστρέψω στο θέμα μας …αφού ο εγκέφαλος μας είναι ικανός να ερωτεύεται μονογαμικά – έστω για ένα εύλογο διάστημα-, γιατί πλέον οι περισσότεροι ζητούν τις εφήμερες απολαύσεις της σάρκας και μετά τίποτα; Δεν το κατακρίνω γιατί αντιλαμβάνομαι τη λογική της απόλαυσης …απλά αρνούμαι να αποδεχτώ την εμμονή στις σχέσεις “του δίχως αύριο”. Τα αίτια που υπακούν σ’ αυτή τη λογική μόνο στο φόβο καταλήγουν, στο φόβο της απόρριψης και της απώλειας. Στο φόβο του ότι ανήκεις και μετά μπορεί έτσι απλά ενώ έχεις ανοιχτεί συναισθηματικά, ενώ είσαι ολοκληρωτικά ευάλωτος να μην ανήκεις πια. Και το πρόσωπο που νόμιζες για δικό σου να είναι η αιτία του κενού που δεν κλείνει. Το κενό που έτσι απλά όπως άνοιξε δε θα κλείσει. Βλέπετε ο φόβος, ειδικά τώρα σε εποχές που οι πίκρες είναι περισσότερες από τις χαρές, δίνει χώρο στις παντός είδους εκπτώσεις και δη στις σαρκικές. Σπατάλη ενέργειας ο έρωτας μάλλον, γι’ αυτό τον αρνούνται. Μην μασάτε όμως αυτοί χάνουν, πρέπει να έχεις κότσια για να ερωτευθείς και δεν τα έχουν όλοι.

Μην απελπίζεστε όμως, εν τέλει αυτό που όλοι θα λάβουμε είναι εμπειρίες. Ποιος είπε ότι ζητάμε πολλά; Απολαύστε με ασφάλεια.

Μ.Κ.