ΠΟΙΗΤΙΚΑ 
Comments Off on “Το έγκλημα στο όνειρο” “Το έγκλημα στο όνειρο”
Ονειρεύτηκα το τέλειο έγκλημα, δεν είχα ιδέα ότι θα είναι έτσι. Εκστασιάστηκα από την δύναμη του μίσους που ένιωσα καθώς συνέθλιβα την μικρή κοιλότητα κάτω από το στήθος. Ξημερώνοντας είδα κατάματα το ψέμα, δεν υπάρχει σταγόνα αλκοόλ στο αίμα.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια από την βιαιότητα των ονείρων. Παράλυτο το σώμα καθώς επιτίθενται στυγνά και ύπουλα. Πλάθουν τον κόσμο στο υποσυνείδητο, ενεργούν με την ύπουλη συνείδηση που κατοικεί στα πιο αγνά μέρη. Τα μάτια μάρτυρες στη λήξη.
Στην δύση η αποκάλυψη της βιαιότητας, η καρδιά χωρίς σύμμαχο στη μάχη. Δεν υπάρχει τίποτε πιο επικίνδυνο από την ελπίδα που φωλιάζει στα όνειρα. Εκεί που απροστάτευτα κινούμαστε, βαλλόμαστε από μία πινέζα σκέψης. Και τι σκέψη! Αμόλυντη για μια στιγμή πλαστής αιωνιότητας.
Δεν υπάρχει χειρότερο από το έγκλημα του Μορφέα στη λήξη. Εκεί που τα μάτια συνειδητοποιούν ότι τυφλά κοιτούσαν. Στο ξημέρωμα της μέρας το όνειρο είναι πιο βίαιο, η απελευθέρωση πιο κοντά. Η ηδονή καθώς το πέπλο πέφτει προσδίδει κάτι μαγικό στο έγκλημα.
Ένα δευτερόλεπτο μετά όλα έχουν τελειώσει. Η πραγματικότητα πεζή, δικιά μου. Η ανάμνηση του μίσους, βαρύδι που με κάνει να απορώ πως θα συνεχίσει η μέρα. Ο ύπνος σύντροφος και καταφύγιο μαζί για τα πιο άγρια ένστικτα μου. Δεν κοιμάμαι πια, αλλά το “μία φορά και ένα καιρό” ήταν αρκετό, το στρώμα κόκκινο, το θύμα εγώ.
Μ.Κ