ΜΟΝΟΛΟΓΙΕΣ

Το είδωλο μίας άλλης Εύας, εγώ μπρος στον καθρέφτη.

Στη σκέψη νιώθω ενοχή μα συνάμα πόθο για το απαγορευμένο.

Δεν επιτρέπεται να το γευτώ το κόκκινο της αμαρτίας.

Έξαψη στα μάγουλα μου, δηλητήριο στη συνείδηση μου.

Όσο με κοιτώ με αυτά τα μάτια, μάλλον ξεχνώ ποια είμαι.

Πλησιάζοντας τη φλόγα, διαισθάνομαι τον κίνδυνο, καίει τη σάρκα.

Δεν αντιστέκεται όμως το κορμί, το σώμα ζητά σώμα.

Μυαλό άμυαλο, ελπίδα ανάμεικτη με προσμονή η Εύα.

Παράδεισος ή Κόλαση; η ουτοπία μέσα απ’ τον καθρέφτη.

Ακολουθία ερωτική κάθε ανάσα αυτής της σκέψης.

Δεν επιτρέπεται να το γευτώ το άρωμα της τρέλας.

Έξαψη στα μάγουλα μου, δηλητήριο στη συνείδηση μου.

Όσο με κοιτώ με αυτά τα μάτια, ο πόθος αλλάζει σε ανάγκη.

Σπασμένα κομμάτια ο καθρέφτης, δεν είμαι πια η Εύα.

Το είδωλο εγώ, η αμαρτία δικιά μου, φορώ το άλικο το γράμμα.

Άπνοη πνοή, καρδιά, κορμί ζητούν εσένα.

Μ.Κ.